Aad Heijmans

Aad Heijmans 

Je laatste rit. Onder begeleiding van een lange rij motoren.

Familie, vrienden, clubleden, klanten van je zaak Aad's H-D Tuning in Gouda.

Gezamenlijk deelden allen het verdriet, het gemis. 

De plechtigheid vond plaats in Leiden

Aad zoals wij hem kennen en zullen herinneren, in zijn zaak,

druk en serieus aan het sleutelen aan Harley-Davidsons

"Het kan niet waar zijn!

Aad is er niet meer… en dat is verschrikkelijk kloten!

Ik had het liefst vloekend willen beginnen, maar dat was niet de stijl van Aad.

Aad, je werd twee jaar geleden ziek, maar het leek er in alles op dat jij deze ziekte als eerste zou overwinnen. Ik zag je denkbeeldig als een stoer, statig en elegant schip. Een schip wat jarenlang alle zeeën heeft bevaren en velen havens heeft aangedaan. Maar het schip liep averij op en raakte uit koers. Er traden wat lekkages op. De gaten werden gedicht en er was even hoop. Met veel wilskracht kwam het schip weer op koers, want het wilde doorvaren. Maar helaas de gedane reparaties boden geen duurzame oplossing  Er kwamen nieuwe lekkages. Met man en macht stond men te hozen, maar het schip bleef water maken en het werd nu letterlijk kantje boord. En op een vroege ochtend, op volle zee, met nog zoveel bestemmingen in het vooruitzicht werd het schip door de golven verzwolgen.

Er waren te veel complicaties! Wat jouw, eens zo stoere, sterke lichaam niet meer aankon. Man wat een pijn en ellende heb jij meegemaakt!

Je kwam bij ons op het Dorp wonen toen je een jaar of 15/16 was en voor de vriendengroep was het direct duidelijk; als Aad zei dat het zo was, dan was het zo en niet anders! Een rustige teddybeer met leiderscapaciteiten. En iedereen accepteerden dat alsof het al jaren zo was.

We vormden algauw een brommerclubje van zo’n tien personen. Wat een mooi zooitje was dat bij elkaar. En natuurlijk gingen we met z’n allen op brommervakantie. Aad beheerde altijd de pot en kreeg al gauw van Willem de bijnaam Arie Potkop. Alweer lappen werd er dan gezegd. Wat doe dan met dat geld man. Dan zei jij: ‘dan moeten jullie maar niet zoveel zuipen. Kom op met die poen.’  

De eerste brommervakantie ging richting Luxemburg, maar we zijn niet verder gekomen dan Schijndel. Op een nacht nadat we flink hadden gestapt, maakten we zomaar ergens onderweg op een kruispunt een kampvuur en daar gingen we lekker omheen zitten. Vanaf vier uur kwamen er regelmatig veewagens langs, die netjes om het kampvuur reden. Aad kwam toen op een subliem idee! ‘Hee die gasten rijden naar de Brabanthallen, kom we gaan er achteraan voor een bakkie koffie’. Het vuur bleef branden en wij met 10 brommers achter een veewagen aan,  over de snelweg. Bij aankomst stapte de chauffeur uit. ‘Wat moeten jullie van me?  ‘Euh, we komen een bakkie koffie doen’. ‘Is dat alles?’. ‘Nou’, zei Aad, ‘en nog een broodje misschien’

We maakten bijna allemaal de overstap van de brommer naar de motor. Jouw eerste sleutelactie aan een Harley was bij ons thuis in de loods, Je hebt daar je eerste Liberator gerestaureerd en opgebouwd. Al gauw zagen we dat je secuur en degelijk werk afleverde en bovendien, bleef alles het doen!

We reden een jaar lang met dezelfde kentekenplaat, maar dat had bijna niemand door.

Tijdens de eerste vakantie op de motor met bestemming Joegoslavië  kwamen we onderweg in Luxemburg heel toevallig Rinus en Marian tegen en zo zijn we later bij de Oldtimers beland.

Met Hein, Jaap, Marian, John, Nico, Ruud, Willem jij en ik vormden we de afdeling Hells Boeren van de Oldtimers.

Eindeloos zijn de herinneringen Aad: Plaatjes draaien in ’t Stekkie, naar bands kijken in de Lindehoeve en regelmatig naar Midas. Oud en nieuw op het kruispunt. Het verzamelen in de Fikelobar en daarna naar de swingavonden in Kreatief. Zwemmen bij Nico in de Weipoort.  Dropping van het Stekkie. Pyjama party bij Jeannet op de Warnaarkade. Vakantie in Boppard. Met de auto naar Klaus aan het Gardameer. Over de reling pissen op het wasgoed bij Ome Thijs en tante Bep. De monsterrit met Jos en Regien naar de Harley Safari Ralley in noordoost Polen. We reden er maar liefst zes dagen over. De legendarische rit naar Tsjechië. Een motorrevisie gewoon onderweg in Chally Ambiere in Frankrijk. Onderweg slapen op een parkeerplaats en door een helicopter gewekt worden die vijf meter boven ons hing.  Het rock & roll feest bij Jaap en Marian. Midden in de nacht een hobbelpaardenrace op de grachten in Delft bij Leo en Wilma. Op wintersport naar Zakopane in Polen met het busje van Corrie en Ronald. Het noodweer op de camping in Bandol. Midden in de winter met Peter, Jaap en Marian naar Peter La Bik in Praag, aldaar de befaamde Tatra-rit. Hohle treffen in Duitsland en de vele, vele andere treffens.

Ik vond het hartstikke tof dat je de laatste jaren een aantal weekends meeging met ons motorclubje uit Hazerswoude. En zowaar, vond jij het ook leuk.

Bij de barbecue van nog geen zeven weken geleden verbaasde je iedereen met je komst; drie uur uit het ziekenhuis en jij was er!

‘Ja, maar Aad, kan dit wel, man?’ :vroeg ik je. “Pluk de dag’, was je antwoord.

Na afloop was de omhelzing zonder een woord te wisselen, meer dan sprekend; dit is afscheid.

In je werkplaats hebben we nog een paar keer een bakkie gedaan en een biertje gedronken en kort daarna ben je definitief in het ziekenhuis beland.

Bij het laatste bezoek vorige week zondag in het ziekenhuis hebben we nog foto’s zitten kijken van de afgelopen rit naar Rein in Frankrijk.

Goh Aad wat was jij ziek man. Heel verschrikkelijk. En toch nog een beetje humor. Je zei: ’Ach… ik moet alleen nog effuh beter worden. Da’s eigenlijk alles! Maar da’s een makkie!’.

Je laatste woorden waren ook daar: ‘Pluk de dag en maak er wat moois van!’. Ik gaf je nog een zoen speciaal van Willem en daarna ben je gaan slapen.

Aad wat hebben wij met z’n allen hier, geluk gehad, dat we jou hebben meegemaakt.

Vandaag is het definitieve afscheid. Laten we er wat moois van maken.

Denk aan Aad en pluk de dag. Vaarwel Aad."

Henk Vogelaar

 

De vriendschap van Aad en mij is al sinds de brommertijd.

Op onze Harleys hebben we vele kilometers afgelegd en vele avonturen beleeft.

Als ik nog in Holland had gewoond, weet ik zeker dat ik nog steeds een hechte band had gehad met Aad. Ik hoop dat je daar boven nog steeds rondrijdt op een Harley.

Mijn medeleven gaat uit naar de familie en alle vrienden.

Ik ben in gedachte bij jullie!

Goodbye my friend: Rock ’n Roll and riding wheels for ever.

Hein. Down Under. Friends Forever.

Hein Hoogeveen uit Australië.

"Ik kende Aad pas zo’n jaar of zes, maar het voelt alsof ik hem al mijn hele even ken.

Omdat de vriendengroep waar wij in opgenomen werden elkaar vrijwel wekelijks zag bouwden we al snel een hechte band op, zo ook, en vooral met Aad.

Aad was lid van de HDCN, maar de vriendschap die hij met een groot deel van de leden had ging veel verder dan het lidmaatschap van een club.

Aad was een actief lid en iemand die nooit te beroerd was zijn handen uit de mouwen te steken. Vooral in zijn jaren in het bestuur van Zuid-Holland betekende hij veel meer voor de club dan alleen de uitoefening van de functie van penningmeester.

Aad was iemand die altijd voor een ander klaar stond, had er iemand panne, Aad kwam wel weer opdraven, en had je een technisch probleem waar je niet helemaal uit kwam, je kon hem altijd bellen. De keren dat er iets aan mijn motor moest gebeuren wilde ik altijd zo veel mogelijk zelf doen, Aad hield dan in de gaten of het allemaal goed ging.

Hij probeerde mij ook regelmatig uit te leggen hoe zo’n motor nou eigenlijk precies in elkaar zit, want zó ingewikkeld was dat volgens hem toch helemaal niet?

Met het heengaan van Aad gaat een schat aan kennis op Harley Motoren gebied verloren, maar dát kan nog wel door anderen worden ingevuld. De vriendschap die hij gaf is echter onvervangbaar. Van de vele, vele, mooie verhalen over alles wat Aad samen met zijn vrienden beleefd heeft kan je gemakkelijk een dik boek vol schrijven.

De herinnering aan de vele mooie reizen en ritten die hij gemaakt heeft, de goede gesprekken, het samen drinken van een biertje, en nog een biertje,  en de warme vriendschap die velen met hem hebben mogen delen, kunnen nu alleen nog in onze gedachten voortleven. 

Laat Aad daarom voortleven in jullie herinneringen, door simpelweg af en toe even een paar tellen stil te staan en terug te denken aan een moment wat je samen met hem beleefd hebt. Zo zal Aad in ons voortleven zo lang wij leven.

We zullen je missen gozer."

Peter Stoopman

"Het was rond 1980 en we bezochten met een clubje Oldtimers met liberators een Harley treffen in Zeeland. Midden in een weiland stond een megagrote feesttent en we hadden besloten de zondag bijtijds te gaan rijden. Onderweg naar het ontbijt was je in geen velden of wegen te bekennen. Bij de feesttent liep er een tiental mensen rond. Het was nog vroeg en de tent zelf was zo goed als leeg op de ontbijt bar na. Tafels en banken stonden buiten en in het midden van de feesttent zat onze Aad op een houten klapstoel met een krantje op schoot en een bak koffie naast zich in het gras. De zijflappen van de tent stonden wagenwijd open om de boel te laten luchten. Op ons ‘Goedemorgen Aad’ antwoordde Aad: “Morguh jongelui, ik kom er zo aan” en je ging verder met je krant. Ineens werd de rust wreed verstoord door een idioot op dirttracker met afgezaagde uitlaten, die als een waanzinnige rondjes begon te rijden in de tent, met jou als middelpunt. Kluiten gras en aarde vlogen in het rond, terwijl iedereen een goed heenkomen zocht, ging jij rustig verder met je krantje. Toen de stuntman een paar meter achter zijn motor aan op ongecontroleerde wijze de feesttent verliet, keerde de rust weer. Je keek even op van je krant naar de man en de motor die verderop in het gras lagen, sloeg een bladzijde om en las weer verder. Een mooi voorbeeld van je onverstoorbaarheid. Aad ten voeten uit.

Een poosje later hadden een aantal ook een shovel aangeschaft, en zo reden we op een mooie zondag door het Zuid-Hollandse landschap. Aangezien het dorstig weer was besloten we aan te leggen bij een café. Je reed al even achter mij toen we afstapten en elkaar aankeken wilde ik je vragen waarom je zo’n zwarte smoel had. Daar kreeg ik de kans niet voor en ik citeer Aad: wordt tijd dat we die stinkbrommer van jou gaan reviseren. De daad bij het woord voegend kwam je mij een paar dagen later helpen het blok uit te bouwen. In die tijd werkte je bij Dijkshoorn en je regelde dat wij het blok daar gingen reviseren, uiteraard onder jouw bezielende leiding. En na twee zaterdagen stond er een prachtig shovel blok. We zijn 25 jaar verder en het blok loopt nog als een zonnetje en gebruikt geen druppel olie. Hieruit blijkt wel je vakmanschap en toewijding.

Op een keer onderweg naar het zuiden waren we aangeland in een leuk plaatsje aan de oostkust van Spanje. In een gezellig barretje raakten we in gesprek met een aantal plaatselijke schonen. Eén van de dames was wel bijzonder in jou geïnteresseerd en omgekeerd was dat ook het geval. Zij was een mooie Rubens vrouw. Toen ze je vroeg of ze de volgende dag bij jou mee kon rijden achterop onderwierp je haar achterwerk op niet mis te verstande wijze aan een grondig onderzoek en deelde haar mee dat dat wel tot de mogelijkheden behoorde maar je niet wist of je achtervering het zou houden. Wij hebben haar antwoord niet afgewacht en gingen snel een stuk verderop aan de bar staan. Van een afstandje konden we zien dat de dame niet echt gecharmeerd was van je antwoord, maar jij had een grote grijns op je gezicht. Die avond of nacht heb je het waarschijnlijk goed gemaakt met haar, want de volgende ochtend zat zij met een brede glimlach bij je achterop. Dit was weer een mooi voorbeeld van je ongenuanceerde rechtdoorzee karakter.

Aad, je laatste vakantie begon in mei. Met de vriendjes uit Hazerswoude ging je naar Frankrijk. Wij pikten je daar een week later op en zijn naar Spanje geweest. Na afloop van de vakantie gingen we ons voorbereiden op onze reis door Noord-Amerika. Helaas werd dit een heel ander verhaal en de vijand waartegen je vocht, bleek, zelfs voor een sterke vent als jij onoverwinnelijk.

Aad, je was een verrijking van ons leven, nooit kunnen we je meer omhelzen, wél zal je aanstekelijke lach nog heel lang naklinken. En als we bier gaan drinken, zal je naast ons aan de bar staan. Als we uit eten gaan, voor de verandering bij de Mexicaan, zal je bij ons aan tafel zitten. En als we weer op weg gaan richting het zuiden, of waar ook naar toe, zal je naast ons rijden.

Aad, goeie reis en bedankt voor alles."

Paul van Lieshout

Michel Franke

Aad Heijmans 8 jan 58 –25 aug 2015 

Een Harley-enthousiast in hart en nieren.

Van Aad is op maandag 31 augustus door familie, vrienden en clubleden op gepaste wijze afscheid genomen. Een lange stoet motorfietsen begeleidde Aad naar het crematorium Rhijnhof in Leiden.

Aad, geliefd bij Harley rijders, altijd met sleutelen, opvoeren en het verbeteren van de techniek bezig. Iemand die iets of goed deed – of het niet deed. Ontevreden met zijn werk als ambtenaar, begon hij zich steeds meer te verdiepen in Harley-Davidson motoren, en dan vooral de techniek. In 1992 begon hij zijn eigen zaak, Aad’s H-D Tuning in Gouda. Hij ondersteunde het dragracen via de ‘Club van Honderd’, was lid van onder andere de H-DCN en H-DC The Oldtimers en bekleedde daarin diverse bestuursfuncties.

Hij ontwikkelde zich als specialist op het gebied van H-D met zijn zeer schone en bekwame manier van werken, hetgeen resulteerde in een grote klantenkring welke blind voer op Aad’s  kennis en vakmanschap. Hij onderzocht hoe verschillende onderdelen om H-D’s sneller te maken beter op elkaar afgestemd konden worden en schreef hierover over in Bigtwin.

Aad droeg techniek en passie over en dat inspireerde enorm.

Op 25 augustus overleed Aad na een slopende ziekte op 57 jarige leeftijd. Motoren werden gestart en een respectvol applaus klonk toen de kist, gedragen door vrienden, naar binnen werd gebracht, met aan weerszijden een haag van motoren en belangstellenden. In de aula volgden toespraken.

We wensen iedereen, in het bijzonder Aad’s familie, veel sterkte toe.

Aad, we zullen je missen

Onno "Berserk" Wieringa